ỚT MA: ĐẶC ĐIỂM, CÁCH TRỒNG VÀ CÔNG DỤNG - DINH DƯỠNG - 2025

Các tiêu ma ớt là một trong những loài thực vật cay thuộc chi Capsicum. Nó là một loại cây mọc ở các vùng ngập lụt ở Brahmaputra, Assam, Manipur, Nagaland và các vùng khác của Ấn Độ. Tương tự như vậy, nó được trồng ở Sri Lanka và Bangladesh. Nó được biết đến trên toàn thế giới với nhiều tên khác nhau, bao gồm naga jolokia, ớt ma, bih jolokia và ớt ma.

Các nhà khoa học đã tiến hành một nghiên cứu về DNA đa hình của ớt ma và xác định rằng nó là loài lai giữa loài Capsicum frutescens và Capsicum chinense.

Ớt ma. Nguồn: Asit K. ghosh Thaumaturgist

Loại cây thân thảo này có thể dài tới 1,20 mét, tạo ra những quả thuôn dài, dài khoảng 8 cm. Chúng tồn tại với ba màu khác nhau: đỏ nhạt, cam và đỏ đậm. Đôi khi, một số quả ớt ma có thể có màu sô cô la khi quả đạt độ chín.

Năm 2007, loại ớt này đã được sách Kỷ lục Guinness thế giới chứng nhận là loại ớt cay nhất, với giá trị 1.001,304 Scoville SHU. Tuy nhiên, vào năm 2011, nó đã được thay thế bằng loài chile Trinidad Scorpion.

nét đặc trưng

Cây ớt ma là một loại cây có đặc tính biến đổi. Quả của nó có thể khác nhau về kích thước, màu sắc, hình dạng và sản lượng trên mỗi cây. Hơn nữa, loài này cung cấp tiềm năng lớn để phát triển các giống cải tiến một số đặc tính của nó.

Nó là một loại cây thân thảo có thể cao từ 45 đến 120 cm, mặc dù đặc biệt nó có thể cao tới 2,5 mét. Thân cây phân nhánh và có màu xanh lục. Số lượng chi nhánh chính có thể từ 7 đến 18.

Về mặt lá, nó có cuống lá dài tới 2 cm. Nó có màu xanh lục và dài từ 10,65 đến 14,25 cm. Chiều rộng có thể là 5,4 đến 7,5 cm.

Las flores se encuentran en grupos, formados por dos o más ejemplares. Tienen cinco pétalos de color blanco con un ligero tono verdoso. Sobre estos destacan las anteras, coloreadas de púrpura claro.

Fruto

En cuanto al fruto, es una baya de forma cónica o subcónica. Una vez maduro miden entre 6 y 8 centímetros de largo y alrededor de 3 centímetros de ancho. Así mismo, pudiera pesar de 7 a 9 gramos. En su interior podría tener entre 19 y 35 semillas, de un color marrón claro.

La coloración pudiera ser rojo, amarillo, naranja o chocolate, como una variedad bastante exótica de esta especie. La superficie de la guindilla fantasma pudiera ser lisa, áspera o rugosa.

Composición química

Según los estudios, la fruta de esta especie contiene diversos capsaicinoides, encargados del sabor picante de esta. Así, cuenta con capsaicina, nordihidrocapsaicina, dihidrocapsaicina, homocapsaicina y homodihidro capsaicina.

La dihidrocapsaicina y la capsaicina son los que se encuentran presentes en mayor grado, casi un 90%. Así mismo, el fruto es fuente de ácido ascórbico, minerales y de colorantes naturales, como los carotenoides y antocianos.

Capsaicina

El picor que produce la guindilla fantasma es ocasionado por una sustancia conocida como capsaicina. Esta es producida tanto en las vesículas ubicadas alrededor de las semillas, como en toda la fruta.

Dicho compuesto fitoquímico estimula los nociceptores del organismo, encargados de reaccionar ante el ardor y el dolor. De esta manera, mientras más cantidad de este elemento químico contenga el alimento, mayor será la irritación que provoque.

La escala Scoville mide el nivel de pungencia provocado por un alimento. El bhut jolokia, como también es conocida la guindilla fantasma, está calificada con 1.001.304 SHU de Scoville. A manera de comparación, el ají rojo Tabasco tiene de 2.500 a 5.000 SHU y la capsaicina pura posee 16.000.000 SHU.

Cultivo

El ritmo de crecimiento de esta planta es rápido, por lo que pudiera producir, desde el primer año, una cantidad significativa de frutos. Sin embargo, es sensible al frío, por lo que en climas donde las temperaturas podrían bajar de 5°C, suelen cultivarse como una planta hortícola de carácter anual.

Prácticas tradicionales

Tradicionalmente los agricultores suelen cultivar la guindilla fantasma en los campos de arroz, de manera intercalada, o en donde existían cañas de bambú. También lo hacen en huertos familiares.

De manera general, las semillas son sembradas de febrero a marzo y a los dos meses son trasplantadas al campo principal. La cosecha habitual es entre agosto y septiembre.

Existen algunas enfermedades que atacan a la guindilla fantasma. Entre estas se encuentran las infestaciones de pulgones y los hongos, que ocasionan podredumbre en el fruto maduro, además de un lento marchitamiento del mismo.

Prácticas modernas

Siembra

Las semillas se siembran en primavera, luego de haber estado sumergidas en agua por 24 horas. Es recomendable sembrar dos por maceta, con un sustrato nutritivo y buen drenaje.

En cuanto a la ubicación, el semillero debe estar en un área donde reciba el sol de manera directa, preferiblemente durante la mayor parte del día. La germinación ocurrirá en un lapso de 15 días.

Trasplante

Cuando las plántulas alcanzan alrededor de 5 centímetros es el momento de trasplantarlas. Lo ideal es que se haga en una maceta de 20 centímetros de diámetro, que contenga tierra con una tierra de cultivo.

Luego de regarla, se coloca en una zona de semisombra. Allí deberá permanecer hasta que comiencen a crecer nuevas hojas, momento en el cual puede ponerse en un sitio soleado.

Cuando la planta tenga una altura entre 15 y 20 centímetros puede trasplantarse a una maceta de mayor tamaño o al huerto. En este caso, las plántulas deben sembrarse en hileras, con una distancia de 30 a 35 centímetros entre cada una.

Además, es recomendable colocarle tutores, para que el peso de los frutos no afecte el crecimiento del tallo.

Cuidados

La planta de guindilla fantasma necesita de un riego frecuente, de tres a cuatro veces semanales. Así mismo, el terreno requiere ser abonado con frecuencia. Con relación a la poda, para incrementar la producción, los expertos recomiendan dejar tres ramas principales.

También, es necesario cortar las hojas que rozan el suelo y los brotes que pudieran aparecer en el tronco principal.

Usos

La guindilla fantasma es utilizada como especia y como alimento. Así, se emplea de forma seca o fresca para añadir un toque picante a los pepinillos, los curries y los chutneys. También, suele combinarse con la carne de cerdo o con el pescado seco.

Además, forma parte de numerosas salsas y guisos. En muchas preparaciones de pollos y carnes, es utilizada como adobo, para acentuar los sabores típicos de platos tradicionales.

Uso terapéutico

Diversos trabajos investigativos han demostrado que los capsaicinoides tienen propiedades analgésicas, antioxidantes, anticancerígenas, antiinflamatorios y de antiobesidad. Aunado a esto, pudieran ser beneficiosos para los sistemas gastrointestinal y cardiovascular.

La evidencia experimental indica que dicha sustancia fitoquímica altera la expresión de algunos genes relacionados con el desarrollo de las células cancerígenas.

Medicina tradicional

Debido a que la capsaicina puede dilatar los vasos sanguíneos, podría brindar un alivio en aquellas enfermedades donde se presentan congestiones crónicas, como el asma.

Además, es un estimulante de la secreción de los jugos gástricos y de la saliva, contribuyendo así con la protección de la mucosa intestinal.

Tradicionalmente, la guindilla fantasma es utilizada para disminuir el dolor muscular, producto de la realización de trabajos pesados. Así mismo, infusiones calientes de las frutas son empleadas contra el dolor de muelas.

Con las hojas tiernas se puede hacer una pasta, que es aplicada sobre los forúnculos, eliminando el pus que pudiera existir en estos. Estas, aplicadas directamente sobre las articulaciones, contribuyen con las dolencias de la artritis.

Referencias

1. Wikipedia (2019). Capsicum chinense. Recuperado de en.wikipedia.org.
2. Clark R, Lee SH .(2016). Anticancer Properties of Capsaicin Against Human Cancer. Recuperado de ncbi.nlm.nih.gov.
3. Raktim Ranjan Bhagowati, Sapu Changkija (2009). Genetic Variability and Traditional Practices in Naga King Chili Landraces of Nagaland. Recuperado de environmentportal.in.
4. Roy A. (2016). Bhut Jolokia (Capsicum Chinense Jaqc). International Journal of Pharmaceutical Sciences and Research. Recuperado de ijpsr.com.
5. Paul W. Bosland, Jit B. Bara (2007). Bhut Jolokia’-The World’s Hottest Known Chile Pepper is a Putative Naturally Occurring Interspecific Hybrid. Recuperado de journals.ashs.org.
6. Wikipedia (2019). Bhut jolokia. Recuperado de en.wikipedia.org.